Big Bend NP

Big Bend National Park.

Nadat we rustig vertrokken zijn van het Seminole State Park, zijn we rustig op weg gegaan naar het stille plaatsje Sanderson, alwaar volgens onze inlichtingen een buurtsuper zou zitten. Je leest het goed, zou zitten. Mooi niet, er waren 2 supermarktjes, maar beiden waren gesloten, for sale! Mogelijkheden voor avontuurlijke ondernemers? Mogelijk zou er eentje binnenkort weer opengaan. Dit alles werd ons vertelt door een vriendelijke meneer die het kantoortje met toeristen informatie Big Bend NP bemande. Hij vertelde ons ook nog eens ongevraagd de geschiedenis van het stadje, in 1956 geloof ik, een overstroming met 27 verdronken inwoners en sindsdien gaat het bergafwaarts met het inwonertal. Was toen ruim 2600 nu nog maar 850 ongeveer volgens de laatste tellingen. Ik weet niet van wanneer die dateren. Maar goed, er was een hele kleine wasserette, die we toen maar hebben overgeslagen om in het volgende dorp te gaan kijken.
Dit is het lieflijke kleine plaatsje Marathon. Marathon heeft het voordeel dat het het laatste stadje/dorpje is voor de ingang van het NP. NP staat voor National Park. Maar goed, ja hoor, een buurtsuper met een klein assortiment. Maar wel voldoende om ons weer een beetje op weg te helpen. En dus maar door naar het NP, weekpas gekocht en doorgereden naar Rio Grande Village Campground. Leuk plekje gevonden, en inderdaad onderweg erg mooie wilde natuur, vogeltjes, bloemetjes in verschillende kleuren en rotspartijen.

Een plekje gevonden op de campground. En niet dat ik wil klagen, maar intussen was de buitentemperatuur al ruim de 30 graden gepasseerd. Binnenin de camper was het bijna 40 graden. Geprobeerd om met de generator en de airco de temperatuur iets te laten zakken. Dat lukte in 1 uur tijd met wel 2 graden. Toen de zon onderging, begon het te waaien, een natuurverschijnsel bij hoge temperaturen en zonsondergang, dus tot onze grote verbazing lekker geslapen en de volgende morgen was het slechts 15 graden. Heerlijk koel dus, maar het beeld herhaalde zich iets heftiger, het werd buiten 38 graden!!! Maar wederom een heerlijke nachttemperatuur. 's Avonds nog even wezen kijken bij de Rio Grande rivier, maar dat was ongeveer alles wat we die dag hebben gedaan. Overigens hadden we wel gezelschap van een hele schare muggen. Jeuken dus.

Vandaag (donderdag) vertrokken richting Cottonwood Campground. In een ander deel van het park, over een schitterende weg, mooie rotspartijen. Eigenlijk lijkt het wel een beetje op Saudi Arabie maar dan zonder de woestijn. De laatse mijl kregen we een beetje problemen met de remmen van de camper, op de campground gekeken, instructieboekje erbij, en volgens het boekje moesten we een paar keer achteruit flink remmen en dan zou het probleem verholpen zijn. Zo gezegd, zo gedaan, en warempel het lijkt erop dat het probleem is verholpen. Morgen via een rustig weggetje maar eens naar de bewoonde wereld tuffen, kijken wat een garage ervan zegt.

Wat ook opvalt hier, is het aantal europeanen wat hier rondtuft. Een aantal waren van de groep met campers die vanuit de fabriek in Chicago naar het zuiden moesten worden gereden. Maar zo hadden we de hele vorige vakantie geen vreemdelingen gezien, nu al verschillende, o.a. Nederlanders en Duitsers. Maar logisch nadenkend klopt het wel met de route die ze nemen richting Las Vegas, waar een deel van de vloot moet worden afgeleverd.

De campings in het NP zijn eenvoudig, geen douches of een heel heel eind lopen, wc's op 1e camping vies, hier chemisch. Maar goed dat we selfsupporting zijn. Op de 2e camping mogen we zelfs geen generator gebruiken, wel zo rustig. Wel is er op iedere camping bij elk plekje een stalen opbergkast voor eten, afval en afwas, die zijn nl. beer en javalina proef. Een javalina lijkt sterk op een wild zwijn. Ze eten zich een weg door een tent heen, en ook koelboxen zijn niet veilig. Dus alles in de kast of opgeborgen in een afgesloten auto.

Goed, we zijn een dag verder. We zijn om half 8 vertrokken vanaf de camping, nadat we de avond ervoor gezellig hebben geborreld en gegeten met de buren. Een stel uit Houston, verbonden aan het Houston Symphony orchestra. Hij speelde hobo, zij fluit. Met een zoon, die alles wat maar een beetje technisch was, erg interessant vond.
We hebben de short cut genomen, een grevel weg, door de droogte een wasbord geworden. Maar wel erg mooi, min of meer vlak, dus goed voor het remverhaal. Overigens heeft manlief het instructieboekje gevolgd en een paar keer hard achteruit rijdend geremd, en dat leek inderdaad de oplossing. In Alpine nog wel naar een garage geweest, maar die man kon niets bijzonders vinden, dus met wat meer zelfvertrouwen weer op weg gegaan. Boodschappen gedaan, slokjesboer bezocht en op naar Fort Davis, waar we nu op de eenvoudige (lees geen voorzieningen) camping van het State Park staan. Wel even lekker gedoucht en haren gewassen. Dat was wel nodig na die warmte. We zitten nu op 1500 meter en het voelt een stuk koeler aan.
En natuurlijk weer een checkpoint van de Border Control. Lijkt Saudi wel. Maar goed, nadat we konden vertellen wie we waren en wanneer we geboren waren en wanneer we de States waren binnengekomen, mochten we doorrijden. De hond had intussen de buitenkant van de camper gecontroleerd.
Morgen naar Fort Davis, een bezienswaardigheid. Enne proberen om deze mail weg te krijgen.
Behalve dan dat we gisteravond een dijk van een onweersbui incl regen en hagel over ons heen hebben gehad. Omdat we op 1500 meter zaten bleef de hagel zelfs even liggen en bovendien waren ze behoorlijke grootte.
Vandaag Fort Davis bekeken, een militaire nederzetting van eind 19 e eeuw. Leuk om te zien, en grappig om de historie te beleven.
Nu staan we op een SP bij Balmorrhae incl een zwemgelegenheid. Een klein meertje dat gevoed wordt door een bron waardoor het water een vrij constante temperatuur vanzo'n 22 graden heeft. Ik ga proberen ok wat foto's mee te sturen.
Sorry dat het verhaal zo lang werd, maar dat heeft te maken met de onmogelijkheid om soms een mailtje te versturen.

Ik zou zeggen tot een volgende keer!

Sorry even geen foto's.